Türkiye’de ekonominin ve toplumsal hayatın ihtiyaç duyduğu taşıma ve ulaşım ihtiyaçlarının sağlanmasında karayolu taşımacılığı merkezi bir konum işgal etmektedir.Ancak,sistem içinde meydana gelen kazalara bağlı can ve mal kayıplarının ürkütücü boyutlarda seyretmesi hem daha güvenli görünen demiryolu taşımacılığı gibi alternatif taşıma ve ulaşım sistemlerinin neden etkin ve yaygın hale getirilmediği, hem de karayolu ile taşımacılık ve ulaşımının neden daha güvenli işlemediği sorularını sürekli olarak kamuoyunun gündeminde tutmaktadır.
Birinci soruya Türkiye’nin geri kalmışlığı,yatırım için sanayileşmiş ülkelerden elde edilecek krediye bağımlılığı ve çok uluslu otomotiv sanayinin doğrudan ve dolaylı yollarla siyasi iradeyi kısıtlaması vb tarihsel, siyasi ve ekonomik hususlara atıfla cevap verilmektedir.Dolayısıyla, eğer bu iddialar doğru ise,değişinceye kadar daha güvenli alternatif taşıma ve ulaşım sistemlerinin devreye sokulması şu anda mümkün görülmemektedir.İkinci sorunun cevabı aranırken ise trafik kaza istatistiklerinin işaret ettiği’suçlular kategorisi ön plana çıkarılmakta ve klasik yaklaşım olarak bilinen uygun mevzuat, ağır cezai yaptırımlar, yoğun denetim ve iyi sürücü eğitimi yoluyla ile karayolu trafik sisteminin güvenli işletebileceği, dolayısıyla kazaların önlenebileceğini dile getirilebilmektedir.
Her iki cevabın ne derecede geçerli ve tatmin edici olduğunu bütün yönleri ile tartışmak şuanda sahip olunandan daha fazla araştırma ve inceleme malzemesini gerektirmesinden ötürü yazar açısından mümkün değildir.
Ancak,mevzu bazı veriler ve araştırma sonuçlarından hareketle Türkiye’de karayolu ile taşıma ve ulaşımın neden güvenli başına yetersiz kaldığının sınırlı bir değerlendirmesini yapmak mümkün görünmektedir.
Aşağıda bu amaçla önce Türkiye’deki trafik kazalarının anatomisini genel hatlarını ile incelenecektir.Bunu takiben kaza istatistiklerinde sürücü kusurları olarak nitelendiren hususların sürücü bireylerin iç ve dış dünyalarını kuşatan çeşitli etmenlerle olan bağlantıları sorgulanacaktır.
Abdulkerim Sönmez
Makalenin Tamamını Okumak İçin,http://pamer.pa.edu.tr/AkademikYayinlar/03122013150435438_151-163.pdf
